anacreontic
n. கி,மு,6ம் நுற்றாண்டில் கிரேக்க நாட்டில் வாழ்ந்த அனக்கிரியான் எரனற கவிஞன் வக்ஷ்ங்கிய பாவகை, (பெ.) அனக்கிரியானைப் பின்பற்றிய, காதற்சுவை செறிந்த, களியாட்டப்பண்புடைய.
A*nac`re*on"tic, a. Etym: [L. Anacreonticus.] Defn: Pertaining to, after the manner of, or in the meter of, the Greek poet Anacreon; amatory and convivial. De Quincey. A*nac`re*on"tic, n. Defn: A poem after the manner of Anacreon; a sprightly little poem in praise of love and wine.